امروزه دبی به عنوان یک شهر جهانی و بازرگانی موفق و مهم در منطقه جای خود را پیدا کرده‌است. اقتصاد دبی با صنعت نفت شروع به رشد کرد و با صنعت سیاحت و توریسم آن را تحکم بخشید. بیشتر درآمد دبی از منطقه آزاد جبل علی، فروش ملک به شهروندان خارجی در مناطق آزاد، اعطای اقامت، صدور دوباره کالا، ترانزیت مسافر و کالا و همچنین قسمت بزرگی نیز از گردشگری و دیگر خدمات مالی و بازرگانی تأمین می‌شود. دبی به تازگی توجه جهانیان را از راه ساخت و سازهای بزرگ و همین‌طور رویدادهای تفریحی و ورزشی هیجان‌انگیز به خود جلب کرده‌است.
همین کمترین دلیلی بود تا عقربه های سفرمان را برای دیدن شهری که با سرعت رو به پیشرفت است میزان کنیم
از قبل همه چی را بررسی کردیم ، نرخ بلیت و قیمت ویزا و هتل ها ، چیزهایی که می شد از آنجا خرید و به صرفه است، قیمت خوراک و مایحتاج ، قیمت هتل ها و هاستل ها
تقریبا ۲۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ بود که ویزا را درخواست کردیم و یک روز بعد ویزاهایمان آمدا و همزمان از طریق برنامه بله توانستیم برای ارز درخواست بزنیم که نفری ۵۰۰ دلار تونستیم ارز بگیریم که می شد ۲۳ میلیون و خورده ای که شد حدود ۴۷ میلیون تومان
شب قبل پرواز گفتیم درهم بگیریم گفتیم درهم داشته باشیم پس بلافاصله به سمت میدان کاج رفتیم و درهم را در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ حدود شانزده هزار و ۴۰۰ تومان گرفتیم که حدود ۲ هزار درهم خرید کردیم که حدود ۳۲ میلیون و هشتصد هزار تومان شد .
بنابراین حدود ۴۸ میلیون ۳۲۸ هزار تومان ارز دلار و درهم با خودمون داشتیم که شامل ۱۰۰۰ دلار و دو هزار درهم می شد.
ما پروازمون ماهان ایر بود و هتل سه ستاره لپارادایس که هتل خوب و تمیزی بود ترانسفر هم داشت
روز ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ حدود ساعت ۶/۵۵ دقیقه زمان پرواز بود و ما سعی کردیم از ساعت ۲/۳۰ از منزلمان در سعادت آباد با خودروی شخصی حرکت کنیم ، تقریبا ساعت ۳/۴۵ دقیقه صبح بود که به پارکینگ فرودگاه امام خمینی رسیدیم ابتدا رفتیم پارکینگ شماره ۱ فرودگاه که شبی ۲۶۰ هزار تومان بود امابخاطر گرانتر بودنش آنجا پارک نکردیم و رفتیم به پارکینگ ۳ دورتر از فرودگاه امام و خودرو را پارک کردیم که شبی ۴۵ هزار تومان بود.
سعی کردیم بار کمی داشته باشیم، فقط دو بطری بزرگ آب و خاکشیر و تخم شربتی درست کردم که همراهمان باشد و از شب قبل کمی شامی و کمی میوه آماده کردم.
بالاخره وارد سالن فرودگاه شدیم و بعد از اینکه ساک را به بار هواپیما سپردیم رفتیم کارت بلیت را گرفتیم بعد رفتیم قسمت عابر بانک، بانک ملی برای دریافت ارز از طریق همان کد پی گیری که ثبت نام کرده بودیم دلار دریافت کردیم دلارهایی با دور سیاه و بعد همانجا در بوفه سالن فرودگاه صبحانه ای که آماده کرده بودیم را خوردیم چون تا ساعت ۶ صبح بوفه فرودگاه تعطیل بود.
بالاخره لحظه سوار شدن هواپیما رسید و ما سوار شدیم بدون تاخیر و بدون تاخیر هم به مقصد رسیدیم که فرودگاه دبی بود وقتی به فرودگاه دبی رسیدیم از طریق واتساپ به مدیر هتل پیام دادیم و ایشان مسوول ترانسفر را دنبالمان فرستاد.
روز اول:
به محض ورود به فرودگاه دبی یک سیم کارت رایگان با دو گیگابایت اینترنت به ما هدیه شد و یکساعت هم توانستیم از اینترنت رایگان فرودگاه استفاده کنیم تقریبا ساعت یازده بود که با ترانسفر راه هتل در
هتل لپارادایس در منطقه دیره و در خیابان الرقه واقع شده بود. هتلی سه ستاره که نزدیک مترو ایستگاه الرقه بود.
به محض ورود خانمی آمد برای معرفی جاهای دیدنی دبی و فروش تور که ما گفتیم ما برای دیدن شهر آمدیم دفعه بعد از بلیت های تفریحی استفاده می کنیم البته دلیل اصلی آن گرانی بلیت های تفریحی هم بود برای بازدید شهر و یا همان گشت شهری حدود ۳۵۶ درهم می شد که با درهمی ۱۶۴۰۰ تومان حدود ۶ میلیون تومان می شد .
هتل از ایران پول داده بودیم برای دو نفر حدود ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان شده بود اما باز هم شبی ده درهم بابت مالیات و ارزش افزوده گرفتن که ده درهم می شد شبی ۱۷۰ هزار تومان حدودا
هتل اتاقی بزرگ با سرویسها، تلویزیون ، تلفن، تخت ، صندلی و کمد و آینه و یخچال و کتری برقی که در مجموع هتل خوب و راحتی بود.
بعد از کمی استراحت لباس خنکتری پوشیدیم و بعد از پرس و جو راهی مترو شدیم البته به سمت ایستگاه مترو یونیون رفتیم و از آنجا با خرید بلیت مترو که می شد رفت و برگشت نفری ۱۲ درهم که به نظرم خیلی گرون بود رفتیم به سمت برج ایفل و از میان دبی مال به سمت برج خلیفه رفتیم که دیدن دبی مال هم خالی از لطف نبود البته قیمت های گرانی داشت و از هر کشوری آمده بودند و یا صنایع دستی و یا شیرینی و خوراکیهای خود را می فروختند ، بستنی ترکی و شیرینی ترکی بیش از هر چیزی نظرم را جلب کرد در طبقه پایین دبی مال هم از بزرگترین آکواریوم ماهی رایگان دیدن کردیم ، با رسیدن به پایین برج خلیفه به تماشای رقص آب نشستیم، خیلی قشنگ بود. رقص آبی که با آهنگهای کشورهای مختلف مثل هند و یا چین نواخته می شد.
شام را هم همانجا در کنار برج خلیفه میل کردیم در یکی از رستورانهای روبروی رقص آب
شب هم موقع برگشت دیدیم که مترو تعطیل شده چون مترو ساعت یازده تعطیل می شه بنابراین رفتیم جای دیگری تا مینی بوس سوار شویم اما موفق نشدیم نهایت با تاکسی آمدیم و تاکسی هم بر اساس مسافت حساب کرد که می شد ۳۴ درهم یعنی حدود ۵۵۷ هزار تومان
به هتل رسیدیم اولین صبحانه در هتل خیلی خوب نبود صبحانه را خودشان آورده بودند بدون چای و فقط با آب میوه پنیر و میوه و تخم مرغ خیلی کم بود توقع داشتن چای را خودمان در اتاق درست کنیم که من هم تنبلی کردم.
صبح روز ۲۷ اردیبهشت رفتیم به سراغ میدان بنیاس تا بتونیم موبایل قیمت کنیم و بخریم چون شنیده بودیم موبایل اونجا قیمت خوبی دارد و این را هم شنیده بودیم که موبایل در نمایندگیها گران تر می شود و مغازه ها ارزان تر می فروشند بنابراین به سراغ مغازه ای در میدان بنیاس در نزدیکی کراچی و اونجا سراغ عمر و مغازه ناس را گرفتیم در کوچه ای نزدیک مسجد زرد رنگی وارد شدیم و مغازه ناس را پیدا کردیم سلمان اونجا بود و از سلمان که می گفت ایرانی است موبایل را خریدیم که البته بعدا فهمیدیم که ایشون افغانستانی هستند. بالاخره با کلی تحقیق و راهنمایی سلمان تونستیم یک آیفن ۱۴ پرو را بخریم با ۴۰۰ دلار و ۲۰۰۰ درهم که چیزی حدود ۵۳ میلیون تومان آب خورد با یک سر آداپتور مخصوص خودش البته بعدا در ایران هم تقریبا همین قیمت بود نهایت ۵۸ تا ۶۰ میلیون در ایران بود و سعی کردیم که این موبایل نات اکتیو باشه از طریق ارسال شماره سریال برای سایت خاصی
هزینه ها
- خرید ویزای دو نفر : ده میلیون و چهارصد هزار تومان ( هر نفر ۵ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان)
- رفت و برگشت دو نفر : بیست میلیون و ۸۰۰ هزار تومان
- هتل برای سه شب با صبحانه : ۶ میلیون و ۵۰۰ هزار تومان
که مجموع این سه قلم شد ۳۷ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان
۵۰۰ دلار + ۲۰۰۰ درهم در دبی خرج شد که می شد چیزی حدود ۵۶ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان شد که حدود ۵۳ میلیون تومان آن پول موبایل بود.
مجموع هزینه این سفر چیزی حدود ۹۴ میلیون تومان تمام شد بدون استفاده از بلیت های ورودی پولی،
۱۰۰۰ دلار هم خریدم شد ۴۷ میلوین تومان و ۲۰۰۰ درهم شد ۳۲میلیون و ۸۰۰ هزار تومان = ۷۰ میلیون و ۵۴۷ هزار تومان مجموع پولی که علی الحساب صرف شد، از یک هزار دلار و ۲هزار درهم همه اش خرج شد فقط ۵۰۰ دلار برگرداندم
روز اول به خریدن موبایل در منطقه بنیاس و خرید از دی تو دی گذشت که فروشگاه دی تو دی که قیمتها نسبتا ارزان بود روبروی مترو یونیون یا همان اتحاد بود
روز دوم :
روز دوم چون از قبل شنیده بودیم که جمیرا و مارینا خیلی قشنگ هست تصمیم گرفتیم با مترو به این دو منطقه بریم پس آب برداشتیم و کمی خوراکی از هتل رفتیم به سمت مترو الرقه و از آنجا تا آخر مترو رفتیم و بعد از آنجا دوباره باید سوار ترن می شدیم و تا ترن رفتیم و در جمیرا پیاده شدیم ساختمانهای زیبا و خیابانها فوق العاده تمیز و گران قیمت هتل های آن منطقه قابل قیاس با منطقه دیره و الرقه نبود.
شب روز دوم را بازار مرشد ( سوق مرشد) در منطقه بنیاس رفتم به نظرم بازار خیلی خوبی بود اکثر اجناس عمده فروشی بود بالاخره با کمی گشت زدن تونستم یک آب میوه گیری و یک مخلوط کن بگیرم قیمت خوبی داشت هر دوی آنها حدود ۱۱۰ درهم شد و قبل از آن هم دوباره به مغازه موبایل فروشی رفتم و خواهش کردم که روی فاکتور فروششون حتما مهر بزنند چون شنیده بودم خیلی مهم است که فاکتور و مهر بزنند.
روز سوم :
هم از شب قبل به مسوول هتل گفتیم که ترانسفر ما آماده باشد و ساعت بلیت ها را گفتیم و ایشان هم گفت باید سه ساعت قبل از پرواز در فرودگاه دبی حاضر باشید بنابراین ساعت هفت و نیم صبح از هتل با ترانسفر به سمت فرودگاه حرکت کردیم در حالیکه صبحانه را هتل برایمان بسته بندی کرد و همراهمان کرد.
دیدگاه برخی از ساکنان ایرانی در این شهر : دبی در شبکه های مجازی بیش از آنچه که زیباست تبلیغ شده است ، شهری پر از کارگرانی از هند، پاکستان ، بنگلادش، آفریقا و چینی در شهر موج می زند. زبان انگلیسی دست و پا شکسته در خیابان صحبت می شود، انواع و اقسام رستورانها در آنجا دیده می شود کمی زرنگ باشید می توانید کار پیدا کنید، متروهای خیلی شلوغی دارد، ایرانیهایی که آنجا بودند اکثرا دارای کسب و کار بودند من ایرانی کارگر ندیدم اکثرا دارای کسب و کار خودشان بودند
اشاره ای به شهر دبی :
دُبِی (به عربی: دبی)، پرجمعیت‌ترین شهر امارات متحده عربی و مرکز امارت دبی، پرجمعیت‌ترین امارت از هفت امارت این کشور است.
اولین اشاره‌های تاریخی در دبی از سال ۱۰۹۵ میلادی ثبت شده‌است و اولین نشانه‌های شهرسازی در دبی به سال ۱۷۹۹ برمی‌گردد. دبی در سال ۱۸۳۳ به دست شیخ مکتوم بن بطی بن سهیل آل مکتوم به‌طور رسمی به عنوان یک شهر بنیان نهاده شد. جایگاه جغرافیایی مهم این شهر، باعث شد تا در قرن بیستم به یک بندر مهم تبدیل شود. در سال ۱۹۶۶ و با کشف نفت در دبی، دبی و کشور قطر تصمیم به راه‌اندازی یک واحد پولی جدید به اسم «مجلس نقد قطر و دبی»، به جای «روپیهٔ خلیج» که قبل از این پول رایج بود گرفتند. کشف نفت منجر شد تا کارگران خارجی برای کار در این شهر به سرعت به آن نقل مکان کنند به‌طوری‌که در مدت بسیار کوتاهی ۳۰۰ درصد به جمعیت آن افزوده شد و آن را به یکی از منابع مهم جهانی نفت تبدیل کرد. دبی جدید از زمانی که بریتانیا آن را در سال ۱۹۷۱ ترک کرد شروع به شکل گرفتن کرد. در این زمان، دبی به همراه ابوظبی و ۴ شیخ‌نشین دیگر کشور امارات متحده عربی را پایه‌گذاری کردند. یک سال بعد شیخ‌نشین رأس‌الخیمه به کشور امارات پیوست اما قطر و بحرین تصمیم گرفتند که هرکدام یک کشور خودکفا باشند. در سال ۱۹۷۳ درهم امارات به عنوان واحد پولی رسمی امارات معرفی شد و به این ترتیب دبی و قطر اتحادیهٔ پولی بین خود را منحل کردند. در سال ۱۹۷۹ در یکی از محله‌های دبی با اسم جبل علی یک منطقهٔ آزاد تجاری ساخته شد که به شرکت‌های خارجی اجازه واردات و صادرات بدون محدودیت را می‌داد. با شروع جنگ خلیج فارس در سال ۱۹۹۰ سرمایه‌داران و تاجران پول‌ها و دارایی‌های خود را از این شهر خارج کردند که باعث شد اوضاع اقتصادی این شهر برای مدتی بحرانی بشود اما با دگرگونی فضای سیاسی، دوباره رونق خود را به دست آورد.
در سال‌های پایانی دههٔ ۲۰۰۰ میلادی به خاطر بحران‌های مالی گسترده در جهان، ساخت و ساز املاک در دبی برای مدت ۳ سال با دشواری جدی روبه‌رو شد. هر چند دبی توانست بنا بر یک برنامه تدریجی و مداوم خود را بهبود بخشد. در سال ۲۰۱۲ دبی ۲۲مین شهر گران‌قیمت جهان و گران‌قیمت‌ترین شهر خاورمیانه معرفی شد.
در سال ۲۰۱۳، مقامات دبی توانستند حق برگزاری اکسپو را به دست آورند که این رویداد مهم را در اکسپو ۲۰۲۰ برگزار کردند. این اولین بار بود که یک شهر از خاورمیانه توانست میزبانی این نمایشگاه بزرگ جهانی را به‌دست‌آورد.
ریشهٔ نام
در دههٔ ۱۸۲۰ میلادی، دبی توسط مورخان بریتانیایی «الوصل» نامیده می‌شد. به دلیل سنت‌های شفاهی منطقه، تعداد کمی پرونده مربوط به فرهنگ تاریخی و افسانه‌ای دبی وجود دارد که به صورت نوشته درآمده‌است. به همین دلیل ریشه‌های واژهٔ دبی در منابع عربی بسیار مورد مناقشه قرار دارد. به گفتهٔ فدل هندهال (Fedel Handhal)، محقق تاریخ و فرهنگ امارات متحده عربی، کلمهٔ دبی ممکن است از کلمهٔ «دَبا» تشکیل شده باشد که اشاره‌ای به جریان آهستهٔ رودخانهٔ قدیمی این شهر با نام خور است. همچنین احمد محمد عبید شاعر و محقق نیز می‌گوید که ریشهٔ کلمهٔ دبی، دَبا است اما منظور از دبا نوعی ملخ بوده‌است.
تاریخچه دبی
دبی تا قبل از سال ۱۸۳۳ میلادی دهکده‌ای از توابع مشایخ ابوظبی بود، در سال ۱۸۳۳ شیخ مکتوم بن بطی آل مکتوم به همراه ۸۰۰ نفر از خویشاوندان و وابستگان و همراهان خود، از امارت ابوظبی به این دهکده کوچیدند و از آن تاریخ دوران حکمرانی قبیلهٔ آل مکتوم و تأسیس شیخ‌نشین دبی آغاز شد. پیش از این تاریخ، دبی یک روستای کوچک بیش نبود و هیچ امتیازی نسبت به سایر روستاهای اطراف خود نداشت.
نسبت قبیلهٔ آل مکتوم به قبیلهٔ آل بوفلاسه یکی از فروع قبائل بزرگ (بنی یاس) می‌رسد. اصل نام این قبیله از نام «فلاسه» (خواهر فلاح بن هلال الیاسی جد آل نهیان) حکام امارت ابوظبی گرفته شده‌است. تاریخ نویسان چنین نوشته‌اند که «فلاسه» (خواهر فلاح آل نهیان) به ازدواج پسر عموی خود (راشد بن عامر بن هلال الیاسی) درآمد و صاحب چند پسر شد که به (الرواشد) معروف شدند. از آنجاییکه «فلاسه آل نهیان» شخصیت برجسته‌ای بین عشیرهٔ خود بود و از نفوذی قوی برخوردار بود، فرزندانش نام آل بوفلاسه برخود گرفتند و به قبیلهٔ «آل بوفلاسه» مشهور شدند، نسب به نام مادرشان فلاسه آل نهیان. قبیلهٔ بنی یاس از چند قبیلهٔ بزرگ تشکیل یافته بود و به نام «حلف بنی یاس» (پیمان بنی یاس) معروف بود؛ که بیشتر آنان از قبیلهٔ «فضاعه» نوادگان و عموزادگان یاس بودند، که جد مستقیم «آل نهیان» و «آل مکتوم» است. قبیلهٔ بنی یاس از نفوذ و تمیز خاصی در منطقه برخوردار بودند، و در قیام اتحاد دولت امارات متحده عربی نقش مهمی داشتند.
آب‌وهوای دبی
دبی دارای آب و هوا بسیار گرم و مرطوب است. دبی در فصل تابستان بسیار گرم، پر باد و مرطوب است و به‌طور میانگین دارای دمایی در حدود ۴۰ درجهٔ سانتی‌گراد (۱۰۴ درجهٔ فارنهایت) در روز و ۳۰ درجهٔ سانتی‌گراد (۸۶ درجهٔ فارنهایت) در شب است. همچنین در اغلب روزهای سال آسمانی آفتابی مشاهده می‌شود.
دبی در فصل زمستان نیز گرم است و به‌طور میانگین دارای دمای ۲۳ درجهٔ سانتی‌گراد (۷۳ درجهٔ فارنهایت) در روز و ۱۴ درجهٔ سانتی‌گراد (۵۷ درجهٔ فارنهایت) در شب است.
میانگین بارش در دبی ۸۸٫۶ میلی‌متر (۳٫۴۹ اینچ) در سال است.
از سال ۲۰۱۴ پلیس دبی از خودروهای لوکس و پرسرعتی همچون بوگاتی ویرون، بنتلی کانتیننتال، لامبورگینی اونتادور و… استفاده کرد.
دولت دبی در چهارچوب سلطنت مشروطه عمل می‌کند و از سال ۱۸۳۳ میلادی (۱۲۱۲ هجری شمسی) توسط خاندان آل مکتوم اداره می‌شود. شیخ محمد آل مکتوم حاکم فعلی شیخ‌نشین دبی است. او نایب رئیس پادشاه امارات متحده عربی، نخست‌وزیر و رئیس مجلس وزیران امارات متحده عربی نیز است.
شهرداری دبی (به عربی: بلدیه دبی) در سال ۱۹۵۴ میلادی و توسط حاکم وقت آن زمان، راشد بن سعید آل مکتوم برای برنامه‌ریزی، خدمات شهری و نگه‌داری از امکانات محلی تأسیس شد. ریاست شهرداری دبی در حال حاضر در دست حمدان بن راشد آل مکتوم، نایب رئیس دبی است که بر کار سازمان‌هایی از قبیل وزارت راه، برنامه‌ریزی و بررسی و محیط زیست و وزارت بهداشت و دارایی نظارت دارد. همچنین شهرداری دبی مسئول بهداشت شهر و زیرساخت‌های فاضلاب نیز است.
نیروی پلیس دبی در سال ۱۹۵۶ و در نایف تأسیس شد تا به اجرای قانون بپردازد. این نیرو تحت فرمان مستقیم شیخ محمد آل مکتوم، حاکم فعلی شیخ‌نشین دبی است.
سبک معماری
دبی دارای سبک‌های مختلفی از معماری‌های جهان است. اما بسیاری از تفاسیر مدرن معماری غربی را می‌توان در این شهر پیدا کرد. دبی نه تنها در نوآوری و ساخت‌وساز غربی در بین جهان عرب رتبهٔ اول را دارد بلکه به صورت بین‌المللی هم در رده‌های بالای ساخت و ساز قرار دارد.
ساخت و ساز در دبی خیلی سریع‌تر از کشورهای غربی پیش می‌رود و علتش این است که نیروی کار ارزانی از آسیا در اختیار گرفته‌است. یکی از مهم‌ترین علل پیشرفت در ساخت و ساز این است که دبی در حال متنوع ساختن اقتصادش است. در واقع دبی نمی‌خواهد به درآمد نفت که تصور می‌شود تا سال ۲۰۲۵ تمام شود، تکیه کند. از جمله اقداماتی که دبی را برجسته کرده، ساخت بلندترین برج جهان با ارتفاع ۸۲۸ متر و ساخت جزایر مصنوعی جهان و جزایر نخلی است.
رودخانهٔ خور دبی شهر دبی را به ۲ بخش دیره و بر دبی تقسیم کرده‌است. ۴ پل از روی خور و یک تونل به نام نفق الشندقه که از زیر آب می‌گذرد این ۲ قسمت را به هم مربوط می‌کنند. (دیره در شرق (راست) و بر دبی در غرب (چپ) قرار دارند) (توضیح: طبق نقشه جغرافیایی دیره در شمال و بر دبی در جنوب دبی قرار گرفته‌است، به احتمال قوی نگارنده این مطلب حین نگارش بر روی یکی از پل‌های مذکور و رو به دریا ایستاده بوده) دیره محلی بازاری، سنتی و قدیمی و کارگری است. اما بخش بر دبی محلی است که مسئولین دبی قصد دارند از آن شهری مدرن با بافت مدرن درست کنند. خیابان شیخ زاید با ساختمانهای مجلل و بلند، پایین شهر جدید دبی شده‌است و بزرگترین برج دنیا را در خود جای داده‌است. بالای شهر دبی، ساحل کناری جمیرا خواهد بود با انواع ویلاهای مجلل چندین میلیون دلاری و پالم‌هایی که در دل خلیج فارس پی ریزی و بنا شده. حدود ۵۰ درصد سرمایهٔ وارد شده در سال‌های اخیر به دبی از طریق بخش املاک بوده، به‌طوری‌که متقاضیان با خرید خانه‌ها و آپارتمان‌ها به صورت هوایی و ۹۹ ساله، صاحب امتیاز اقامت خواهند شد. قبلاً اختیار خانه بدون اجاره کردن آن برای بیگانه‌تباران امکان‌پذیر نبود.
جزیره‌های نخلی سه مجمع‌الجزایر ساخت بشر است که در شهر دبی، امارات متحده عربی در آب‌های خلیج فارس قرار دارد. این سه جزیره که به شمایل یک درخت نخل هستند، نخل جمیرا، نخل دیره و نخل جبل علی نام دارند. کاربرد این جزایر مسکونی، سرگرمی و تجاری است.
شهر آسمان‌خراش‌ها
از زمانی که امارات متحده عربی شروع به توسعه اقتصادی کرده‌است، سرمایه‌گذاران بسیاری را به سمت خود جذب کرده که این شهر را به یکی از قطب‌های اقتصادی مهم منطقه و جهان تبدیل کرده‌است. دبی، چند مورد از شاخص‌ترین آسمان‌خراش‌های جهان را دارد که به‌واسطهٔ آن، معماری پیشگام خود را به نمایش گذاشته‌است. دبی با ۳۹۵ آسمان‌خراش، چهارمین شهر جهان از نظر سازه‌ها و ساختمانهای بلند است.[۱۶]
ترابری در دبی
کنترل حمل و نقل در دبی توسط «سازمان جاده‌ها و حمل و نقل» انجام می‌شود. در سال ۲۰۰۹ توسط سازمان آمار شهرداری دبی گزارش شد که حدود ۱٬۰۲۱٬۸۸۰ خودرو در این شهر وجود دارد. آمار در سال ۲۰۱۰ نشان داد که تنها ۶ درصد از ساکنان این شهر از وسایل حمل و نقل عمومی استفاده می‌کنند. این در حالی است که دولت دبی به شدت در حال سرمایه‌گذاری بر روی زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی در سطح شهر است. اما با این وجود تعداد خودروهای شخصی اضافه شده در هر سال کاهش نمی‌یابد. این پدیده بروز ترافیک‌های سنگین در دبی را سبب شده‌است.
فرودگاه بین‌المللی دبی
فرودگاه بین‌المللی دبی (یاتا: DXB؛ ایکائو: OMDB) مرکز اصلی هواپیمایی امارات یا پرواز امارات (به انگلیسی: Fly Emirates) است. هواپیمایی امارات نام خطوط هوایی رسمی دولت دبی است که در حال حاضر به ۱۱۱ شهر در ۶۲ کشور از ۶ قاره جهان به‌طور مستقیم پرواز دارد. پرواز امارات از سمت سازمان بین‌المللی حمل و نقل هوایی به عنوان «برترین شرکت هواپیمایی سال ۲۰۱۱» انتخاب شده‌است. این فرودگاه هم‌اکنون ۱۲اُمین فرودگاه شلوغ جهان از لحاظ تعداد مسافران است. همچنین ۵اُمین فرودگاه شلوغ جهان از لحاظ تعداد مسافران بین‌المللی است. علاوه‌بر آن این فرودگاه با حمل ۱٬۹۳۷ میلیون تن محموله و بار، ۸اُمین فرودگاه شلوغ باری جهان در سال ۲۰۰۹ بوده‌است. در همان سال ۲۰۰۹ نیز ۴۴اُمین فرودگاه شلوغ جهان بر پایهٔ تردد هواپیما بوده‌است.
زمینی
یک اتوبوس در دبی مارینا.
پنج راه اصلی دبی را به شهرهای دیگر کشور امارات متصل می‌کند: آزادراه شیخ زاید، آزادراه امارات، بزرگ‌راه دبی-حتا، آزادراه دبی-الهباب، آزادراه عود میثا. علاوه‌بر این ۵ بزرگ‌راه اصلی، چند بزرگ‌راه دیگر نیز مناطق مختلف دبی را به هم متصل می‌کند. بخش غربی و شرقی دبی نیز توسط ۴ پل با نام‌های ال مکتوم، قرهود، بیزنس بی و پل شناور و ۱ تونل با نام شندغه وصل می‌شود.
دبی دارای یک خطوط تاکسی‌رانی بسیار گسترده نیز است که بیشتر حمل و نقل این شهر توسط آن انجام می‌شود. این تاکسی‌ها به رنگ کِرِم هستند. بیش از ۳ هزار تاکسی در شیخ‌نشین دبی وجود دارد که هر روز به‌طور متوسط ۱۹۲٬۰۰۰ سفر انجام می‌دهند و ۳۸۵٬۰۰۰ مسافر را جابه‌جا می‌کنند. در سال ۲۰۰۹ میلادی، تاکسی دبی بیش از ۷۰ میلیون سفر انجام داد و به حدود ۱۴۰ میلیون مسافر خدمات‌رسانی کرد.
مترو دبی و مونوریل پالم جمیرا
پروژهٔ ۳٫۹۸ میلیارد دلاری مترو دبی در حال حاضر بهره‌برداری شده‌است اما هنوز بخش‌هایی کوچکی از آن در دست ساخت است. افتتاح کامل خط قرمز و خط سبز این مترو در سال ۲۰۱۰ بود. مترو دبی ارزان‌ترین شبکهٔ مترو جهان، بعد از متروی تهران در ایران است. خط سبز این مترو، منطقهٔ الراشدیه را به مرکز شهر و خط قرمز آن، فرودگاه بین‌المللی دبی را به جبل علی متصل می‌کند. راه‌اندازی خط آبی (۲۰۱۱) و خط بنفش (۲۰۱۲) نیز در دست ساخت است. مترو دبی دارای ۴۷ ایستگاه است که ۳۷ ایستگاه آن روی زمین و ۱۰ ایستگاه آن در زیر زمین است.
مترو دبی اولین شبکهٔ خطوط مترو شهری است که در شبه جزیره عربستان ساخته شده‌است.
مونوریل پالم جمیرا یک خطوط مونوریل است که در جزیرهٔ مصنوعی پالم جمیرا قرار دارد. این مونوریل، جزیرهٔ پالم جمیرا را به سرزمین اصلی دبی متصل می‌کند و به خط قرمز مترو دبی ختم می‌شود. این مونوریل در ۳۰ آوریل ۲۰۰۹ افتتاح شد.
دریایی
دبی دارای دو بندر اصلی است: بندر راشد و بندر جبل علی. بندر جبل علی بزرگترین بندرگاه ساخته شده به دست انسان، بزرگترین بندر خاورمیانه و ۷اُمین بندر شلوغ جهان است.
یکی از روش‌های سنتی که می‌توان از بر دبی به دیره رفت، استفاده از قایق‌هایی مرسوم به عَبرَه است که در رودخانهٔ دبی با نام «خور» موجود است. همچنین اتوبوس‌های دریایی نیز در این رودخانه فعالیت می‌کند.
فرهنگ
دبی در حال غنی‌ساختن فرهنگش است با ساخت دهکده فرهنگی دبی که شامل موزه‌های هنری و کتابخانه‌ها و مدارس رقص و موزیک، فروشگاه کتاب‌های کمیاب و فضاهای باز برای تفریح و استراحت است. دبی دارای چندین سالن تئاتر است از جمله اپرای دبی که میزبان بسیاری از کارهای هنری و تولیدات کشورهای غربی و نیز هنرمندان اماراتی است. جشنواره بین‌المللی فیلم دبی، جشنواره‌ای است که هر ساله در این شهر برگزار شده و ستاره‌های سینما را از سراسر جهان جذب می‌کند.
گردشگری
دبی مال، از بزرگترین مراکز خرید جهان شناخته می‌شود. این مرکز خرید بخشی از پروژهٔ ۲۰ میلیارد دلاری برج خلیفه است. دبی مال در اواخر سال ۲۰۰۸ میلادی برای عموم باز شد.
گردشگری یکی از استراتژی‌های مهم امیرنشین دبی برای سرازیری دلار به امارات متحده است. گردشگری دبی بیشتر بر خرید است اگر چه جذابیت‌های مدرن و تاریخی نیز دارد. در سال ۲۰۰۷ میلادی شهر دبی ۸اُمین شهر پربازدید جهان بود. انتظار می‌رود که در سال ۲۰۱۵ میلادی، ۱۵ میلیون گردشگر به دبی سفر کند.
دبی مشهورترین شیخ‌نشین در میان شیخ‌نشین‌های هفتگانه کشور امارات متحده عربی است. دبی از دیگر امارت‌های امارات متحده عربی جدا و متمایز است زیرا درآمد نفت تنها ۶٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می‌دهد و درآمد اصلی آن از منطقه آزاد جبل علی و گردشگری است. شهر دبی با دیگر شهرهای کشور امارات متفاوت است و بخش زیادی از درآمد آن توسط صنعت گردشگری تأمین می‌شود.
دبی به «پایتخت خرید خاورمیانه» مشهور است و به تنهایی بیش از ۷۰ مرکز خرید بزرگ (شامل دبی مال، بزرگترین مرکز خرید جهان) را در خود جای داده‌است.
جشنواره خرید دبی
این فستیوال هر ساله به مدت یک ماه از ژانویه شروع می‌شود. این فستیوال کل دبی را به یک مرکز خرید تبدیل می‌کند. علاوه بر آن، این فستیوال دربرگیرنده برنامه‌های موسیقی، نمایشگاه‌های هنری و رقص محلی است.
مناطق گوناگون
منطقهٔ صنعتی دبی جبل علی نام دارد که از کشورهای زیادی از جمله چین و تایوان و تایلند در آن برای تولید به عنوان منطقهٔ کاملاً آزاد در آن جمع شده‌اند.
منطقهٔ آموزشی دبی در غرب و دورترین نقطهٔ بر دبی قرار دارد. اسم این شهر «شهرک دانش» است. همین‌طور دبی دارای دانشگاه نسبتاً معروفی به اسم دانشگاه آمریکایی است که در نزدیکی شهر دانش قرار دارد.
شهر اینترنتی و شهر رسانه هم در انتهای خیابان ساحلی جُمیرا و پس از عبور از برج عرب قرار گرفته‌اند.
بستکیه. یکی از مناطق مهم و تاریخی این شهر است.
بزرگترین مرکز خرید دنباله‌دار دبی به نام مرکز تجاری تفریحی دبی است. همچنین ساختمان دیگری که برنامه‌ریزی شده تا دبی را به یک منطقه مرکزی تجاری تبدیل کند، خلیج تجاری است. جایی که زمانی‌که تمام شود، حدود ۵۰۰ آسمان خراش را در حوالی منطقه الحاقی دست‌ساز Dubai Creek به نمایش می‌گذارد.